YETIM ÇOCUKLAR

YETIM ÇOCUKLAR
Gurbet ellerinde gitti gençliðim.
Ana yok baba yok yar uzakta.
Sokak olmuþ evimiz, yarý aç yarý çýplak.
Merhamet kalmamýþ parke taþlarýndan, belimizi incitir oldu.
Tedavi yok yaralar mikrop baðlamýþ.
Söylesene hayat biz nerde yanlýþ yaptýk.
Kader mi diyelim yoksa nasip mi diyelim.
Yoksulluk suç mu yoksa günah mý.
Söylesene hayat hangi sokak çocuk doðurmuþta sahip çýkmamýþ.
Bizi sokaklar doðurmamýþ,
Sokaklarda yaþam mücadelesi veriyoruz.
Kimseden çalmýyoruz, çöpten doyuruyoruz karnýmýzý.
Sicak bir aþa hasret kalmýþ dilimiz.
Umut yok insaf yok, temiz kalpler kirlenmiþ.
Evde kedi köpek besleyen çok.
Sokakta bizi bilen yol selam veren yok
Yetim doðup büyüdük bu sokaklarda.
Dað gibi babamiz yoktu, aþ piþiren anamýz yok.
Kardeþimiz olmadi, tatmadýk o duyguyu.
Bizler bir sýfýr yenik baþladýk hayata.
Kimi ana der gece uyku girmez gözüne.
Kimi baba der aðlar çýðlýklar içinde.
Gecenin karanlýk sokak köþelerinde.
Yazan:Sinan Toker
Yazýldýðý tarih:11/05/2016 (21:00) Isparta
Sosyal Medyada Paylaşın: