GÖNÜL Gece gündüz yokluðuyda aðladým þimdi bu garibana ölmek düþtü.. Nafileymiþ haykýrýþlarým geceler boyunca yankýlanýr sesim odamda.. Ürkek sesleniþlerle bu gönül sana seslenirdi þimdi suskun dilim.. Lal oldu dilim karþýnda nankör aþký ne bilirmiþki üstüne üstük sevgiyi köreltmiþ.. Güneþim olsaydý sýcaklýðýnla yakýp kavursaydý bu ismail yanardý.. Özlemim oldu hasretiyle mecnun eyledi koþarým sokaklarda.. Nefesim olsaydý her zaman kendine muhtaç etsen beni.. Ümidim olsaydý umutsuzca beklesem yolunu yol kenerýnda.. Latifem olsaydý hiç düþürmesen dilinden düþürmezdim seni gönül… Ýsmail KARABELEN_22.07.2016_22:30
Sosyal Medyada Paylaşın:
ismail karabelen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.