İNSANLIK ÖLMÜŞ

ÝNSANLIK ÖLMÜÞ

Ýnsanlýk ölmüþ de, niye diyen yok?
Farketseydim eðer, düþe gömerdim.
Rüya bile tutsak, bana huzur yok,
Hiç umut olmasa, çekip giderdim.

Halimi daðlara taþlara yazdým,
Bir yalan rüzgarý, silip süpürdü.
Çok bekledim dostan, bir ses mi aldým?
Böyle vefasýzlýk, gönlü çürüttü.

Bunca sitem varsa, boþa hiç deðil,
Benim kaderim bu, ona yanarým.
Riyasýz sevgime, getirmem helâl,
Ýçime atýp da, onla yaþarým.

Kime güveneyim, söyleyin kime?
Sevdalar karýþýk, kafam karýþýk.
Umudum var daha, son þans belki de,
Kaybetsem de bile, gönlüm alýþýk.

Neden unuturum, Rabbin ahdini;
Sýrmalý kitapda okumuþtum ki!
Þu dünya bir oyun; günlük eylence,
Cennet müjdelenmiþ sabredenlere.

22.07.2016

BEN BÝLMEM
Sosyal Medyada Paylaşın: