Bozuk saatimin yelkovanýna sýðmaz benim hayallerim, Akrebin kýskacýna yakalanan bir zamaný arýyorken. Çýkmaz sokaða benzer belkide sadece aklým, Hangi rüyanýn etkisinde kalmýþ ki bedenim böylesine fahiþe,böylesine yosma. Bilmediðim bedenlere sarýlýrken unuttum ben, Unuttum sevgilime nasýl aþýk olduðumu- unuttum gözlerinin yedi kat kahvesinde ölebileceðimi. Gün oldu ben kayboldum onun kaburga kemiklerinde. Gün oldu ben seviþtim onun yokluðu ile.. Þiirler yakýlsýn o vakit gözlerime, Çünkü sevmek artýk çok uzak bize. Biz olmuþ iken- biz olmak üstümüze biçilmiþ elbise ise ölüm yakýþýr sadece ikimize..
Elif Yýlmaz/ 12.07.2016/15:04
Sosyal Medyada Paylaşın:
Eliff_Q Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.