Ben susardým ama Ezberimdekiler susmaz Ketum bir aný gibi yoklardý Çýðlýklarým kanar içim dolup taþardý Aþýndýkça maðrur asardý yüzüm Cennet yanar Cehennem üþürdü Ben hep yokluk büyütürdüm koynumda...
Baþýmý kaldýrýp bakamadým Yetim gibi düþtüðüm hayatýn ortasýndan Gözlerim pusluyken Herþey solgundu Küf kokardý beton Zifiri çalardý suret Ýçimdeki fýrtýna aslan gibi kükrerdi...
Savrulup durdu kaderim hüznün eþiðinde Mutluluk bile korkup kaçtýðým bir yabancý gibi artýk...
Þimdi bir çocuk gibi En güzel düþümü koynuma alýp Derin bir uykuya dalmak istiyorum Yürümek Koþmak istiyorum gelincik tarlalarýnda Eteklerimdeki acýyý unutup Bir düþle avunmak istiyorum...
Ayfer Aksoy
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ayfer Aksoy Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.