kokunu tenimde intihar ettim
seni düþünüyorum sevgilim
bir yaðmurun topraktaki kokusunu içime çeker gibi
kardan önceki havanýn kokusunu
ve bir çiçeðin dalýndaki þehvet dolu bakýþýný okþar gibi
sanki gök kuþaðýnýn dýþladýðý bir renk gibiyim
güneþin hiç doðmadýðý bir daðým
ve yataðý kurak bir ýrmaðýn sessizli gibiyim
bir çöl yalnýzlýðý gibi kimsesizim
kendimsiz, yaþamsýz ve sevdaya uzak
içimde bir ýrmaðýn sessizliði gibiyim
ve bir sonbahar kuraklýðý
dalýndan dökülen yapraklar
çýplak kalan aðaçlar
çatlayan toprak
ve bir yalnýzlýðýn soðukluðu gibiyim
yine seni düþünüyorum sevgilim
bir yere ait olmak kadar çok
sana gelmek istiyorum
ve bir kitabýn arasýnda unutulan gül kurusu gibi
sensizliði içime çeker gibi soluyorum seni
bir yalnýzlýðýn sessizliðini kucaklar gibi
ve ben
yine seni düþünüyorum sevgilim
kaldýrým taþlarýna uzun uzun baktým bu gece
denize, göðe, kente
ve birde kendimi aradým
nefesimde tuttum yokluðunu
ve bir intihar türküsünde
düþerken üstüme yokluðun
kokunu tenimde intihar ettim
bir ölümü yeniden yaþatmak için
ibrahim dalkýlýç
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Dalkılıç Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.