elimi uzattým eline deðmeden boþluða düþtü fýrtýnalar kopartýrken yüreðimi bir denizin ortasýnda çýrpýndým dilsizdim, kimliksiz ve sevdadan yoksun geliyorum iþte geliyorum çocuksu düþlerimle düþlerine, yüreðine, sevdana dokunmaya geliyorum bir özlemin tezgahýnda yoðruldum yaþamýn zindanlarýnda kaldým ve umarsýz bir zamandan geldim adým sevda düþ yorgunuyum þiirler türküler ve baharý büyüttüm sen ben ve bizi yaþatýr gibi savruldum yokluðunda daðýldým kýrýldým sonra adýna þiirler yazdým denize parmak uçlarýmla dokundum kalbim yaralý bir serçeyi oynuyordu bense figüran oluyordum adým sevda düþ yorgunuyum bak bugün de sensiz kaldým kim bilir kaç þiir solacak göðsümün ýrmaklarýnda kaç mevsimsiz türkülerde adým geçecek ve özlemin kaç ayazýnda üþüyecek bedenim benliðimde adýna dokunuyorum ve müebbet almýþ bir mahkum gibi yüreðimin zindanlarýnda savrulan yapraklarla bahardan uzaklaþýr gibi kapýlar bir bir üstüne kapanýrken seni sende yaþatmaya geldim bu gece adým sevda düþ yorgunuyum
ibrahim dalkýlýç
14/07/2016 23:25 izmir
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Dalkılıç Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.