ARKADAŞ...

Bazý þeyler var
hatýrlasam içim yanar
býrakýlmýþ gönlümün içinde
öylece yüzen ...

kim bakmýþta bulmuþki
kim anlamýþ beni
bazen akþamý edene kadar çok aðýr
bir bir akýyor gözümün içinde
bir zaman makinesine tabi...

Gittikçe uzuyor günler,
boyumdan çok.
Ezik bir gül gibi,
çoðalýyor kýrmýzýnýn harcý.
Boþ bakýyor yüzler...

Gittikçe daha çok bakýyor bana ,
yüzümdeki býkmýþ harç.
Elimdeki kaðýtlarda açýyor,
geçmiþin efkarlý yüzleri...

Akacak binlerce kez akacak
bizim üstümüze yýðýlacak taneleri
altýndaki mezarlar olacaðýz
yaþlý kemikler týkýrdayacak
yazdýklarýmýz ve resimlerimiz..

bizimle iþi bittiðinde hayatýn ,
zaman kalýn bir giysi gibi saracak bizi
hiç bir yerimiz görünmeyecek .

seni tutan kýskaçlar soður
içimde içindekinden de çok soður
havanýn tutumsuz sözleridir bu
asla kesinleþemez bir sonraki gün ...

ölüm sað kalýrmý hiç
tüm ailem tahta bir kutunun içinde tepkisiz
keþke tüm kaybettiklerime
bende toprak atabilsem
kapansa geçmiþin tüm kapýlarý.

beyaz bir elbiseyle
ben anlýyordum onu
herkes ayný tenhayla karþýlaþýr...

Bayýrlardan aþaðýya düþen bir çýð
bir þarkýnýn tuhaflýðýyla söylerim
kendi kendime
kaðýt býçaða dönüþebilir düþünülürse

Açýk bir kapý býrak,
istediðimizde baharý bulmak için .
pencereye yaklaþtýr,
bulutlarý sevdiðimizde,
görmek için yaðanlarý.
resimden baktýðýnda aðlama ,
yokken þimdi sen
o kaðýtta seni düþünüyorum
lütfen alýp gitme görüntünü
seni izlemem gerek çünkü....

aklýndan geçen hatýralarla konuþur
parmak uçlarýnda zonklayan hazin bir mektup
göz bebeklerime yükleniþi gibi zorunlu....

özüm yýkýk bir bina
konuþacak kimse kalmadý..

Beklemek
kýrýlan bir dalda
aðaç sanmak, aðaç olmak
kurduðum salýncaklar çürüdü...

þimdi yine yoksun farklý olsada
dünyadan uzak
sallanýyorsun yýkýlmaya...
Sosyal Medyada Paylaşın: