KUM TANESİ

Þýp, þýp kenara vuran dalgalarýn,
Býrakýp döndüðünde,
Yapayalnýz kalan kum tanesi,
Ýþte insanlarýn yalnýzlýðý da,
Herkesle beraber gülüp oynarken,
Her türlü fýrýldaðý çevirirken,
Her çeþit pislikte cirit atarken,
Senden sevimli kimse olmaz.
Ama bu maharetlerin bitince,
Atýlýrsýn kum tanesi misali kenara.
Yüzüne ne evlatlar bakar,
Ne de eski dostlar,
Ne de yýllarca elinden ekmek yiyen,
Kulaklarýn alarmda,
Dinlersin kapý gýcýrtýsýný,
Açan olacak mý?
Kim diye?
Kuru ekmek veren olursa kemirirsin,
Bazen de þekerli suya banarak.
Beklersin azrailin randevu salisesini,
Ömür kandilinin yaðýnýn bitmesini.
Geçmek bilmez zamanlar,
Saniyeler saat, saatler yýl olur sanki.
Kolundan tutup ihtiyacýný sorana hasret,
Evlatlar büyütsen ne yazar,
Haram lokma ile büyüttükten sonra,
Faturasý gelir son adýmlarda,
Ya da diðer hayatýn baþlangýcýnda,
Piþman olursun ama, eyvah pirim yapmaz!...

14/07/2006

Sosyal Medyada Paylaşın: