FIRSAT VERMİYOR
Bahtýmýn peþinden,rüzgarlar esti.
Estikçe savurup,takattan kesti.
Rabbim bu ne dertti,nice yeisti.
Ben koþtum o geldi,fýrsat vermiyor.
Aðzýmda dilimi,baðladý durdu.
Talihsiz yaþamým,durmadan vurdu.
Her gelen anamý,hep benden sordu.
Babamdan kaçanlar,fýrsat vermiyor.
Kördüðüm olmuþum,çözemiyorum.
Kirman oldu dertler,gezemiyorum.
Aydýnlýk günleri,sezemiyorum.
Mahpusta bu gönül,fýrsat vermiyor.
Yaþam geometri,üçgenle- kare
Hipotezle geçtim,bilinmezlere.
Teoriler kurup,aradým çare.
Ýþlemler yapmama,fýrsat vermiyor.
Bir bilinmeyenli,denklemler oldum.
Çarpýp-bölene dek,sarardým soldum.
Topladým-çýkardým,sonucu buldum.
Sarcan’ýn fikrine,fýrsat vermiyor.
KURBAN SARCAN
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.