Kýr eðlencesindeymiþcesine iþçiler
ikindi sonrasý paydos olunca iþ
kamyonlarla traktörlerle insanlarýn
tarlardan bahçelerden köylere dönüþünü düþünüyorum
üsttü baþý tozlu yorgun yüzleri günü bitirmekten mennun
terli avuçlarýnda ezik yaban çiçekleri
ve belki bir gün gelip buluþacaðýz
baþka yönlerden gelip yine bir yerlerde
insanoðlu neyi görebilir ki
simsiyah gecenin sessiz karanlýðýnda ürkütücü sessizliklerle
doludur dev aynalarý
sana tozpembe bulutlarý göstermek
isterim
belki bir gün
bu gün yýldýzlar yorgun eski bir hayâlden
ama dün eski patikalara buluþmaya gittim
gözlerim yaþardý
eski bir çoþkuyu aradým
gözlerinin içine baktým
kimse yoktu artýk bana aþina beni tanýyan çalý kuþlarý
yoksul ihtiyar toprak ateþten yoksun barýndýyor üzerinde yaban otlarý
gözleriyle karþýlaþtým yýkýlacaðýmý sandým
sitemliydi bunca yýllýk kayýplarýndan ötürü
ne sen eski sen ne ben eski bendim
tenini okþadýðým
kanat çýrpýyordu güvercinler göklerden
yeryüzüne doðru
içlerinde zeytindalý yüklü barýþ arabalarý
görmezden geliyor insanoðlu
güneþin yüzü kalaylý tencere gibi parlýyordu
pencereden giren bol güneþ
aydýnlatýyor boþ evi baðýn köþesinde
evin yer yer kýrýlmýþ dökülmüþ kiremitleri
kýyýsý köþesi küþmüþ hatýralar
içimi acýttý
evin içine diz çökmüþ sessizliði
aslýnda bazen bir buluþmadýr hayat
bu buluþmada direttiði zamanda
anlamýný yitirir kelimelerle anlatýlmaz
odamda toz tutmuþ eski kitaplar sararmýþ gazeteler
mecmualar çer çöp
ölü ve dalgýn bakýþlarý gölgeler arasýnda duruyorlar
hepside ölü kentler kadar zengin ve küskün
altýn yere düþmekle deðer kaybeder mi?
evet
evet
hatýrlýyorum
eskiden göklere inanýrdým en çok
senin sesin gecenin karanlýk sokaðýnda dillenirdi kitaplarda
elim kolum baðlý gözlerim kapalý seni dinlerdim
adýmlardým baþtan baþa avluyu yýldýzlarý seyrederdim
sýrtým duvara dayalý
þimdi artýk nereye giderim ki
alt üst oldum
benim deðil sanki hiç bir þey bir yabancýyým
uyandýðýmda gitmiþ oluyor
içimdeki çocukluðum...
topraðým;
ne sen eski sendin artýk ne ben eski benim
tenini öpüp okþadýðým……
Nurten Ak Aygen
11.07.2016