Gün gibi ortada hiçliðimiz
Büyüyor kendimizden kaçtýðýmýz kadar
Artýk kendi kendimizi bile çekemediðimiz ortada
Ne uçan kuþlar avutur bizi
Ne akan sular ne toprak ne gökyüzü ne kuruyan yaprak
Öylesine kendimizde uzaklaþýp dýþarý çýkmak
Sorun biziz aslýnda
Bir umutsuz vâka olduk son zamanlarda
Ne istediðini bilmeyen çocuklar gibiyiz
Artýk suya sabuna dokunmak ismeyen bu hallerimiz
Ne hali varsa görsün dünya derken bile kýrýk cesaretimiz
Biz göreceðimiz kadar gördük ayaklarýnda umarsýzken bile
Kovaladýkça kovalýyor sarýyor dünyayý kin kan nefret
Nereye gidersek gidelim bizimle gelecek silinmeyen yazgýmýz
Hüzünlerimiz acýlarýmýz sevinçlerimiz yaslarýmýz
Ve cümbür cemaat ne varsa hepsi
Ruhumuzda bizimle beraber gömülecek bu çatlak sessizliðe
Ah bir sabah olsa diyorum içimizin karanlýðýný silen
Bir sabah sabah içinde
Yinede kederlenecek bir þeyler buluruz
Bu sünger kafamýzýn içine
Belki de sýrf bu yüzdendir yenik düþüyoruz iz kendi kendimize
Bizi yýkan biziz dünyada her bir þey yerli yerinde
Yer gök dað taþ deniz
Ve kuþlar
Sabahlar akþamlar yýldýzlar
ve güneþ ne ay
Hatta savaþlar bile yorulmuyor
Bizim kadar
Oysa yaþam bir lokma bir hýrka
Ne istediðimizi bir bilsek
Ne dert kalacak ne tasa
Bu kuru kafalardan ....… çektiðimiz……
Bu gün dünyanýn dengesini bozan insanoðlu; yarýn ne düþünürüm… bilmiyorum….
Yaz günlerinde bol bol su için!!
Nurten Ak Aygen
10.07.2016
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.