BİR ÇOCUK ÖLDÜ

Bir çocuk öldü
Bebeðine sarýlarak uyuyan
Dünyada en çok o bebeðin kendisini sevdiðini düþünen
Kimseyle konuþmayan
Evindeki tahta dolabýn içine saklanýp
Kulaklarýný týkayýp yaþadýðý çirkin dünyayý unutmak için bebeðine þarkýlar söyleyip;
hayaller kuran bir çocuk öldü
Büyüdüðünde çok mutlu olacaktý
Uzaklara gidip bebeðiyle bambaþka bir dünyada yaþayacaktý o
Bir gün eve geldiðinde bebeði yoktu
Onu en çok seven varlýðý baþkasýna vermiþlerdi
Yapayanlýz kalmýþtý
Tahta dolapta kime þarký söyleyecekti artýk
Kime sarýlýp uyuyacaktý
Uzaklara kimle gidecekti
O günden sonra çokta mutlu olamadý
Mutsuzluðunu hep baþkalarýyla paylaþtý
Ama bebeði gibi deðildi onlar onu hep yaraladýlar
Bedeni büyüyordu yavaþ yavaþ
Ama o hala bebeðini özleyen bir çocuktu
Artýk eskisi gibi aðlamýyordu, tahta dolaba saklanmýyor ,sessizliðini yavaþ yavaþ geride býrakýyordu
Ama hala bebeðini çok özlüyordu
Bebeðine anlattýðý hayalleri baþkalarýna anlatmaya baþladý
Onunla o güzel dünyaya geleceklerini sanýyordu
Hep aldanýyor ama yeniden deniyordu
Denedi denedi hiç býkmadan denedi
Zamanla o güzel dünyanýn olmadýðýný düþünmeye baþladý
Yaþadýðý dünyaya uyum saðlýyordu artýk
Tahta dolabý,hayallerini,bebeðini unutmaya baþladý
Kötülüklere kulaklarýný týkamýyordu artýk
Þarký söylemiyordu
Bazen kötülük bile yapmaya baþladý
Bir gün bebeðini özlemediðini fark etti
Bir çocuk öldü


Sosyal Medyada Paylaşın: