Bir güzele meyil verip tutuþtum.
Alevlenip kül olmaya az kaldý.
Gözyaþýmýn ardý sýra kavuþtum.
Damlayarak göl olmaya az kaldý.
Gel kapatma,gönlündeki yolumu.
Kime derim bu çektiðim zulümü.
Daha kýrma, kanadýmý kolumu,
Bir baþýma, dal olmaya az kaldý.
Sorup durdun tüm olanca varýmý,
Çekip aldýn, ele gelen derimi.
Ele demem, esrarýmý sýrrýmý,
Konuþamam, lâl olmaya az kaldý.
Birisi’yle eremezsem murada,
Toparlandým, hüzünlerim kirada.
Kimim kaldý, daha durmam burada.
Burdan gidip, el olmaya az kaldý.
Gözyaþlarým akýtýrken damlayý,
Bitirmedim aðzýmdaki cümleyi.
Görür görmez senden gelen hamleyi,
Toprak oldum gül olmaya az kaldý.
zekeriya duman
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.