Ben böyle havalarda sevdim Buram buram yalnýzlýk kokan Karanlýk,öksüz kalmýþ çocuk gibi masum Keskin ve rüzgârlý havalarda Korktum,düþtüm,bedenim hirpalandi Duygularým boðuldu Bütün yaþanmýþlýklarým yazýlmýþ kaldýrýmlara Her adýmda hatýrlýyorum geride býraktýklarýmý Suskun kaldýðým Aklýmýn sòve sòve kavga ettiði gecelerde Köhne sokaklarda Alkol baðýmlýsý ayyaslarýn içtiði raký gibi kafa yapýyordu artýk düþüncelerim Gidiyorum Ne yol bitiyor Ne sorular Ne cevap bulabiliyorum Ne de kaybettigim yolumu Yürüyorum loþ sokak lambalarýnýn altýnda Yaðmur yagiyor usul usul yüzüme Göz yaslarim akiyor sakaklarimdan Susuyorum Düþüyorum Gidemiyorum Eriyorum Kara toprak üstünde Hayallerim vardý benim ! Sabahýn ilk Iþýklarýn da Gazetemin arasýna sarip sarmaladigim eklegimle usulca evime gitmek gibi eÞ gibi Çocuk gibi Hayata tutunmak gibi Yaþamak gibi Ama bak þimdi ... Kemiklerim eriyor Bedenim sonsuzluða ugurlanýyor ...
Elveda
Emre ATUN(ÞAD)
Sosyal Medyada Paylaşın:
Emre ATUN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.