Çetrefilli gecede, Mavi bir düþ’tü,benimkisi; Afilli yalnýzlýðýmýn, Doðum sancýsý belkide. Biriktirdiðim, Tüm yürek çýrpýnýþlarýmý Bozdurup,harcamak istiyorum Bu þiirde....
Önce, Kýsa bir not düþüyorum,günlüðüme Aylardan; Nisan Mevsimlerden bahar, Nedense titriyorum Ýçim mi üþüyor? ne? Piþman oluyorum, Tüm hüzünlerimi gömdüðüme...
Bir kaç tanesini, Býraksaydým keþke. Þimdi ben, Neye oturup aðlayacaðým? Söz vermiþtim oysa, Bir daha keþke demeyeceðime. Of ya! Ben adam olmayacaðým.
Fotoðraf albümünü arýyorum, Belki bir kaç resim bulurum diye Unutmuþum! Onuda geçen kýþ yakmýþtým. Ama belki ,mektup bulurum Yazýlmýþ,sevgiliye Doðruya; Onlarýda buruþturup,atmýþtým
Caným saolsun...Diyor Ve bir tebessüm patlatýyorum. Alay etmeyin caným, Bu benim en doðal halim Bazen; Düþlerime,ip atlatýyorum. Bilmiyorum ne olacak? Ahvalim.....
Zaten; Þiir yazmayýda pek beceremem. Bakmayýn öyle! Þair gibi durduðuma, Sadece, Yüreðime söz geçiremem. Aþký getirirsem, Punduna......
Uyakmýþ,kafiyeymiþ anlamam Düz adamým ben. Þiirim nesir. Öyle; Kolay, kolay aðlamam. Gözyaþlarým; Kirpiklerimde esir....
Yazdýklarým okunsun diye, Bir derdimde yok zaten Ama, Yan cebime koyun! Ýsterim. Kara geceler katran Yolunu kaybetmiþ, Hislerim.....