mezarlýðýn önünden geçtim bugün
oradaki insanlara baktýðýmda
hüzünlü bir sessizliði gördüm
kalbim parçalandý, aklým durdu
o insanlar için artýk herþey çok geç
kurduklarý hayaller bile hayal olmuþ
yarýn ne yapacaklarýný düþünmüyorlar
çünkü onlar ölmüþler, önümde yatýyorlar
içlerinden bazýsýnýn iyi bir hayatý olmuþtur
ama hepsi cennete gidecek kadar iyi miydi?
belkide bazýlarý yaþadýðýna bile piþman þuan
ve belkide bana seslenmeye çalýþýyorlar
benim þuanda tadýna baktýðým lezzetler
onlar için bir anlam ifade etmiyor
belkide onlarýn gözünde acýnasý
ve çok gülünç duruma düþüyorum
ve kendime bakýyorumda ne kadar boþ
anlamsýz iþler peþinde koþup duruyorum
ölüm önümde dururken ibret almýyorum
sonsuzlukta ne olacaðým hiç düþünmüyorum