ÖZLEDİM İŞTE...

Bugün çok üþüyorum,
kimseler yok yanýmda,
bedenimi kemiriyor böcekler,
yalnýzým bu dünyada.
güveneceðim kimse kalmadý,
elimi uzatýpta tutacak kimse,
sýðýnacaðým tek kiþi kaldý,
oda allahýmdan baþka.
sevemiyorum artýk kimseyi,
güvenipte yaslayamýyorum ona kendimi,
dedimya bugün çok üþüyürom,
kimseler yok yanýmda.
hapsoldu heþeyim,
bak gözlerim görmüyor,
duymuyor kulaklarým,
acýlarýn ve yanlýzlýðýn sürüyor beni ölüme.
gitme ne olur,tut ellerimden,
sýkýca sar beni,
þimdi zor durumdayým,
delirmek üzeriyim.
sonum ya ölüm,yada dört tarafý kapalý bir yerde,
adýda var,deliler köþkü diye,
bir insanýn umutlarýný kaybettiði gibi,
bende kaybolmuþum bu dünyada.
son bir hakkým kaldý bu yalancý dünyada,
ya ölmek yada gitmektir sonsuza dek buralardan,
gidiþinin ardýndan hep aðladým ben,
istediðin oldu iþte þimdi mutlumusun sen.
bir elveda bile demiyecem sana artýk,
bundan sonra adýmý anacaksýn yaþlý gözlerle,
ismim hiç düþmeyecek dilimden,
mezarýmýn baþýndayken dökülecek dilinden,
AFFET BENÝ bilemedim deðerini.
ben aðlamana kýyamazdým,
dayanamazdým üzülmene,
artýk hak ediyorsun kahrolmayý sen,
hak etmiyorsun sen ama !,
ne yapayým düþüyor dilimden,
ben seni kahpe ellere býraktým,
hadi gülüm sana elveda...#ÞAÝRbaz
Sosyal Medyada Paylaşın: