Yurdum ; sene ikibinonaltý dört temmuz
Ölümler, zûlümler kol geziyor sürüyor ayaklarýný
bir resim galerisinde seyreder gibiyiz
olup biteni en çok her gün kaç kiþi gidecek kaygýmýz
diye üzüyorum... bu aralar
hangimizin çocuklarýna kur’â çýkacak
ne hazin bekleyiþtir, ne acý deðil mi?
aklýmýzýn bir ucunda nasýl da iþli ipek mendil köþesi gibi ölüm!
duvardaki; haritadan gözyaþlarý domur domur kan kýrmýzý doðu illeri yerle bir
ülkem kalbinden ankaradan, istanbuldan vuruldu bombalandý.
harita aðlýyor,
coðrafya aðlýyor,
tarih aðlýyor
ve... yarýn bayram! erken kalkýn çocuklar…
II
Omuzlarýmda ki, bu aðýlýðý kaldýramýyorum…
köylerde, kentlerde eskiden daha çok uzak sayýlmaz
bir zamanlar arkasý bakmadan yürüyen
adamlar, kadýnlar, delikanlýlar, genç kýzlar
ve çocuklar vardý sokaklar süsleyen çocuk yüzler
ardýma bakarsam söz olur diye! düþünüp bakamayanlar
arþ’a bakarak yürürdük, hedefimiz yarýnlar…
oysa; þimdi her bir azamýz titrek tetikte
en küçük çýtýrtýya þafakta göz, kaþ, kulak
bir balaon patlasa bomba sanýyoruz
tahammülsüz sevinçler buymuþ meðer
yol kenarýnda unutulan sahipsiz bir çantadan doðuyor korkular BOM!!
YARIN BAYRAM!!
III
bu bayram hiç tatlý yapmak istemedim. ama yaptým
bayramlýk almak istemedim. yalnýzca çocuklara aldým
ama perdeleri yýkamak istemedim. ah camlar , canlar kýrýldý
ya bitsin, ya gelecekse gelsin kararan akþam!!
oysa insanlarýn küçük sevinçler olmalýydý tutunabildiði
kýrýlmamalýydý yaþama sevinci hevesi aðlamasý gülmesi
neþesi toz oldu bulutta rüzðar çalýp götürdü
bir kilo þeker aldým marketten yarýn bayram!
bir kaç çocuk çalarsa kapýmýza ceplerine þeker dolduracaðým…
…… kalabalýklarý hiç sevmem yerli yersiz ev gezmelerini, günleri
dedikodu, havadan sudan konuþmalarý iki yüzlüleri
insanýn yüzüne gülen arkasýndan konuþanlarý
namertliði bunun için kaldýrýyorum bayram ziyaretlerini
annem uzakta bayramdan sonra gideceðim elini öpmeye
Allâh kýsmet ederse ölmez sað kalýrsak……
IV
her damlasý acý aþkýn gözyaþý yansýn gök kuþaðý
tek hecede karanlýðý boðan geceler
sadece sen aksýn kanýmdan canýmdan damarýmdan bu akþam
dünya kederinden çatlasýn döne döne
boðulsun derin sularda ýþýðý mavyi rehin tutan ay ve yýldýzlar
gül benzi solsun ak kaðýt gibi akan ýrmaklarýn
izi kalsýn üzerinde sevinç çýðlýklarýnýn göz yaþlarýnýn
izi kalsýn yitirilmiþ sevinçlerin saman sarýsý yalnýzlýðýn
solan çiçeklerin yýldýzlarý çalýnmýþ gök tarlasýnda
bulutlar bulutlat ah bulutlar binlercesi özgür
takýlýp gelinceye kadar bir yaðmur tanesinin peþine
koþarak gelir kara topraða tutsak
herdamlasý acýyor gözyaþlarýnýn
beni uðruna þiirler yazdýran bulutlar bu gün sizi affettim
yarýn bayram çekeði var elimden þafakta yaðan þebnemlerin…
V
……umuyorum ki, bu bayram kimse ölmesin….
açyorum gözümü önünde sýralanmýþ daðlar
uzanmýþ gözlerimde sere serpe gökyüzü
yan odadan gelen piyano sesine takýlýyorum
oðum enginim; çocuk yüreðim calýyor
kulaðýmda bethoven’nin fürelisanýn týnýsýnda
gidip ellerini seviyorum … yüreðini öpüyorum.
bir nehir akýyor, kelebek misali uçuyor týnýlar
daldan dala uçuyor parmaklarý piyanonun tuþ takýmýnda
daha çal
daha çal
yatcaz kalkcaz yarýn bayram!
…unutulsun zaman içinde yarým yaþanan sevinçler…
do re mi fa sol la si do
do si la sol fa mi re do
Nurten Ak Aygen
04.07. 2016
BAYRAMINIZ KUTLU OLSUN!!
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.