GULYÜZLÜM'ÜN VEFATI (94)

GÜLYÜZLÜM’ÜN VEFATI (94)

Ýki bin on altý haziran ayý.
Yirmi yedisiydi gün pazartesi.
Kaybettim eþimi saat üç-onda.
O benim kalbimin hep bir tanesi.

Saat iki-elli birden irkildim.
Bu irkiliþ ile bir de silkindim.
Oturduðum yerden hýzla kalkarak.
Acil kapýsýndan içeri girdim.

Dediler, doktoru seni aradý.
Acildir onunla görüþmen gerek.
Aklýma gelmiþti gözüm karardý.
Dedim, iþte kötü haber gelecek.

Ona bakan doktor geldi yanýma.
Dedi, hastan öldü baþýn sað olsun.
Çok acý bir ateþ düþtü canýma.
Ýçimden baðýrdým, dünya kahrolsun.

Gülyüzlüm’ü gördüm sararmýþ solmuþ.
Aðrýsý sýzýsý onu terk etmiþ.
Vefat edeli de on dakka olmuþ.
Hayatýn bitiþi meðer böyleymiþ.

Sanki rahatlamýþ mutlu gibiydi.
Bir huzura ermiþ gülümser yüzü.
Onur abidesi kutlu gibiydi.
Mutluluk doluydu iyimser yüzü.

Tüm benliðimi de acýsý sardý.
Hep bu acýlarda buldum inancý.
Gül yüzünde tatlý bir gülüþ vardý.
Beni acýtandý hüzün ve sancý.

Ýnsan bazen yitirirmiþ inancý.
Bir an için düþtüm büyük boþluða.
Dünya büyük handý bende bir hancý.
Baktým ki, karanlýk girdim loþluða.

Öyle bir acý ki, katlanmak ne zor.
Ýçindeki yangýn bitmez sanýrsýn.
Sanki beþ duyular yanýyor bir kor.
Bu gerçeði iþte böyle tanýrsýn.

Ben Yitik Ýlhan’ýn hali sorulmaz.
Sevenin sevgisi hiç de silinmez.
Zayi Ozan ne der asla bilinmez.
Deniyor ki, ölen ile ölünmez.

Ýlhan ATEÞ (Zayi Ozan)
Ankara, 27/06/2016 Pazartesi Sabahý
Yayýn : 04/07/2016 Pazartesi
www.edebiyatdefteri.com/siir/1033296/

Þiirin Hikayesi :
27/06/2016 da saat 03.10 da vefat etmiþti eþim.
Vefatý ile ilgili o gün yazdýðým bir þiirdir.

Sosyal Medyada Paylaşın: