GÜL YÜZLÜM'E ZİYARET (93)

GÜLYÜZLÜM’E ZÝYARET (93)

Bugün yirmi altý, haziran ayý.
Ýki bin on altý, pazar günlerden.
Gülyüzlüm’ün geldim ziyaretine.
Durumu da ayni kalmýþ dünlerden.

Sanki bilinç yoktu uyuyup durur.
Nefesine destek boynunu vurur.
Gizlenmiþ gibiydi kendin savunur.
Çok da sýkýntýsý var ödemlerden.

Tansiyon düþüktü nabýzda öyle.
Diðer deðerleri normaldi böyle.
Sordum ona bana bir þeyler söyle.
Bakýþ bile yoktu güzel gözlerden.

Hastanede yedinci gün bitiyor.
Sekizinci güne girdik bak diyor.
Gün gün ile sanki yarýþ ediyor.
Sürekli bir þeyler gider özlerden.

Ýþitmeye hasret kaldým sesini.
Daha güçlü duysam þu nefesini.
Kondurabilseydik hep busesini.
Çok mutlu olurdu böyle gizlerden.

Bunlarý yazarken içim aðlýyor.
Yaralanmýþ gönül yürek daðlýyor.
Zayi Ozan karalarý baðlýyor.
Umutlarda gitti þimdi tezlerden.

Ýlhan ATEÞ (Zayi Ozan)
Ankara 26/06/2016 Pazar
Yayýn : 04/07/2016 Pazartesi
www.edebiyatdefteri.com/siir/1033186/

Þiirin Hikayesi :
Sevgili eþimin Hacettepe Acilin yoðun bakým
Ünitesindeki yatýþý ile son ziyaret saatinde
yaptýðým ziyarete ait izlenim ve duygularýmý
dile getirdiðim þiirimdir.

Sosyal Medyada Paylaşın: