Benim adým Manolya,sokakta bir kediyim Ne evim var ne barkým,Üçüncü kez anneyim Yavrularým ölüyor,her sefer...ne diyeyim! Sebebi Ýnsanoðlu,yuva yýkýp geçiyor
Öyle bir yerdeyim`ki,ruhsuz beton bir Þehir Kurumuþ dereleri,zehir akan bir Nehir Gözlerimizde çapak,Ýnsanoðlunda kibir Hele`de kirli hava,nefes týkýp geçiyor
Vicdansýz insanlarýn,hayvanlara kastý ne? Ne Çýnar býraktýlar,ne Meþe ne Kestane Düþemiyorum artýk,Dört ayaðýn üstüne Trafik canavarý,hýzla akýp geçiyor
Çelimsiz cýlýz bir At,arkada yükü aðýr Takat yok,kamçý yiyor,dizlerinde Bin kahýr Ýnsanlar görüyorlar,ama kör,ama saðýr Yürekler sýzlamadan,öyle bakýp geçiyor
Kör topal ve kuyruksuz,sokaktaki köpekler Aç ve susuz günlerce,bir lokma ekmek bekler Kamyon çarpmýþ,felç olmuþ,on ayakla emekler Bir de yanýndan geçen,tekme çakýp geçiyor
Toplayýn insanlarý,ölçün deðerlerini! Tutarmý bir hayvanýn,"vefa"lý yüreðini? Ne Kedi,Köpek,ne At,deðiþmem hiç birini... Ýnsan denen vefasýz,"BENCÝL"ligi seçiyor
Ozan Karapece Sosyal Medyada Paylaşın:
karapece Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.