Usuldan usûl a bir rüzgâr esti
Irkildim uyandým geldim kendime
Bazen hüzün yaðdý yolumu kesti
Umuda dayandým geldim kendime.
Çökerken bulutlar yeise düþtüm
Dup duru akarken çoðu kez estim
Sevgiye el verdim, riyaya küstüm
Aþk nârýna yandým geldim kendime.
Yarýna muþtucu baharlar, yazlar
Karanlýkta rehber oldu yýldýzlar
Hep umut oldular oðullar kýzlar
Huzura boyandým geldim kendime.
En büyük alamet yerde karýnca
Þafaðý düþledim keder sarýnca
Güneþim oldular canlar varýnca
Hakikate döndüm geldim kendime…
Ahmet MORAN
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.