babamın tesbih daneleri

Kasketini çýkarýr, sað dizine koyardý
Giderdi uzaklara, yavaþ yavaþ dalardý
Dökerdi içini hep, o kara taþlarýna
Usulca yavaþ yavaþ,çekerdi onu babam


Ýnce bardaklý çayý, bir neþeli Ýçerdi
Gözümün önündeydi, o günler bugün gibi
Bir o siyah tesbihi, bir de kýrma kasketi
Babamdan bana kalan, bu siyah tesbihleri


Yoksuldu benim babam,o kadarda onurlu
Hiç kimsenin yanýnda, yýkýlmazdý gururu
Ne kusur vurdu yüze, nede bir kusur buldu
Elindeki tesbihi, o kendine dost buldu


Öyle koca yürekli, bu adam benim babam
Dünya malýna degil,gönüle meyil verdi
Ne bir kalp kýrdý nede, bir kötü söz söylerdi
O siyah tesbileri, usanmadan çekerdi


Babamýn dostu çoktu, yanýnda kimse yoktu
O karanlýk günlerde, kapýyý açan yoktu
Çocuklarý çok küçük,babam hasta yorgundu
Tarlamýz kýrda yandý, evde rýzýk ta yoktu


Aldým bir gün elime,o siyah daneleri
Bende kalan hatýra,babamýn dedikleri
Kul hakkýndan öteye,bana söz verdikleri
Bir miras kaldý þimdi, bu tesbih daneleri


Ne güzel yakýþýrdýn, sen babamýn eline
Çekerdi ince ince, bakardým ben eline
Babam yokki artýk yok,o siyah kasketiyle
Saklýyorum ben onu, tesbih daneleriyle

Yaþar Kýlýç





Sosyal Medyada Paylaşın: