Bir kalem sessizce
Yazdı sessizliği
Hepimiz aynı yorgunluğu taşımıştık oysa
Ömür diye tükendiğimiz bu şehirde
Neye ülfet ettikse
Çoluk çocuk mal mülk
En çok sevgili diye derinlik aradığımız
Ve hepsini musalladan uğurladığımız
İçlerine ruhumuzdan üfürdüğümüz
Şarkılardan taç yapıp rayihalarını nefeslendiğimiz
güzellik bahşettiğimiz
O kızlar
Tüketti bizi
Şimdi bir merhale daha var
Süsü sedası öyle çokta umut olmayan
Ona dostum diyoruz
Bir ve bizden olduğu gerçek
Beyazı beyaz karalığı gözü kara
Sadece biraz tembel
Oda ihtiyarlıktan
Sessizce yazması kalemin
Biraz da aynı kızlara aşık olmamızdan
Aynı umudu kazanç saymamızdan
Herşeyin şakülü başka başka kaymış bu vakitte
Biz şakülü kaymayanlardanız
Hala şiir yazıyor
Hala hicaz bir şarkıyı terennüm ederken
Belimizi doğrultabiliyoruz
Yolun türküsünü unutmadık
Kalemimiz sessiz evet
Yol türkümüzle
Hayatı sallamadan yaşıyabiliyoruz
Hala hıyardan hayır beklentimiz var
Hala kalbi yalakalığımız bizim etiketimiz
Bir naramızla alemi tepetaklak edebiliriz
Yeterki şakülümüz zevale uğramasın