Bir kalem sessizce
Yazdý sessizliði
Hepimiz ayný yorgunluðu taþýmýþtýk oysa
Ömür diye tükendiðimiz bu þehirde
Neye ülfet ettikse
Çoluk çocuk mal mülk
En çok sevgili diye derinlik aradýðýmýz
Ve hepsini musalladan uðurladýðýmýz
Ýçlerine ruhumuzdan üfürdüðümüz
Þarkýlardan taç yapýp rayihalarýný nefeslendiðimiz
güzellik bahþettiðimiz
O kýzlar
Tüketti bizi
Þimdi bir merhale daha var
Süsü sedasý öyle çokta umut olmayan
Ona dostum diyoruz
Bir ve bizden olduðu gerçek
Beyazý beyaz karalýðý gözü kara
Sadece biraz tembel
Oda ihtiyarlýktan
Sessizce yazmasý kalemin
Biraz da ayný kýzlara aþýk olmamýzdan
Ayný umudu kazanç saymamýzdan
Herþeyin þakülü baþka baþka kaymýþ bu vakitte
Biz þakülü kaymayanlardanýz
Hala þiir yazýyor
Hala hicaz bir þarkýyý terennüm ederken
Belimizi doðrultabiliyoruz
Yolun türküsünü unutmadýk
Kalemimiz sessiz evet
Yol türkümüzle
Hayatý sallamadan yaþýyabiliyoruz
Hala hýyardan hayýr beklentimiz var
Hala kalbi yalakalýðýmýz bizim etiketimiz
Bir naramýzla alemi tepetaklak edebiliriz
Yeterki þakülümüz zevale uðramasýn