İÇİMİZDEKİ ACI

Damlaya damlaya göl olan acýlarým var bu aralar.
Ýstisnasýz her acý katran karasý geceleri doðuruyordu içimde,
Bir acý ki zehiri saçýlýyor her bir hücreme.yan komþum geliyor acýmýn üzerine,
Dilinde bir kaç nasihat,elinde bir kap yemek ile yaný baþýmda yine.
Çocukluðumun kanayan dizleri kabuk tutmuyordu nede olsa,Aðaçtan meyve çalmaya da benzemiyordu üstelik.
Minareyi çalan kýlýfýný hazýrlamak zorundaydý çünkü.
Ne vardi ki yaðmur en çok kirlenmiþ insanlarýn ihtiyacýydý,
Gök gürültüsü mü dediniz?
Korkaklarýn baðýrmaya korktuðu bir iç sesiydi adeta,öylesine hýrçýn ve delirmiþ gibice.
Bir meczup önlüðü giydiriliyordu iþte aþk denen illete.
Aþk denilen illet evet !
Çoðu kez papatyalarýn uðrunda heba edildiði,
Fallara bakýlýp kýsmet denildiði..
Tutmuyordu oysa,ne bir þarký ne bir þiir aþkýn yerini.
Usul usul izliyordu simitçi Mehmet amca.
Hiç görmemiþti çünkü beni böyle yapayalnýz,
Aþk mýydý o zaman benim bu halime imzasýný atan?
Yýllarýn simitçi Mehmet amcasýydý anlamýþtý bu rengin aþk olduðunu.
Sýrtýmý sývazlayýp ’geçer elbet’
dediðini hiç unutmuyorum aslýnda,
Alýþýyorum yada;kanaya kanaya acýya acýya,susup alýþýyorum.
Hiç bir yara izini unutturmaz çünkü vücutta..
Hiç bir yara kabuk baðladýktan sonra iyileþmez avuçlarýnda.
Elif Yýlmaz -01.07.2016/
Sosyal Medyada Paylaşın: