Duvarda asýlý takvime benzetirim kendimi
Bir bir günler eksilir ömrümden
Takvim yapraklarý gibi
Ya da
Sonbaharda dalýnda kalmýþ
Kehribar sarýsý son yaprak
Ha düþtü ha düþecek diye beklerken
Saatin tik tak sesleri ile geçer zaman…
*
Ah deli gönlüm, boþuna serzeniþlerin
Gelip geçiyor iki nefes arasýnda ki ömür
Gönlümüzün baharý olsa da
Hazan mevsimi deðil mi yaþadýðýmýz?
*
Dalýnda son yapraðý kalmýþ yaþlý çýnar gibiyim
Zamaný gelecek o yaprak da düþecek
Çünkü mevsim son bahar, ömrümün son demi
Mevsim hep hazan yüreðim de hep hüzün…
*
Gelecek göç mevsimi
Alnýmýza doðuþtan yazýlmadý mý göç yazgýsý?
Gözü yaþlý ayrýlýklar býrakmadýk mý giderken
Gitmek istemesem de bakakalýrsýn ardýndan…
*
Gözlerimizi ayýrmazdýk ufuktan
Umudumuz olurdu masmavi gökyüzü
Hayaller kurardýk
O da dolduramadý içimizde ki boþluðu…
*
Geride býraktýðýmýz hatýralar
Ne yaparsan yap avutmaz anýlar
Aza koysan almaz çoða koysan dolmaz
Zaman aleyhine iþler yar’sýz geçen her an…
*
Ömrümün son demi mevsim hazan mevsimi
Dalýnda kalmýþ son bir yaprak ha düþtü ha düþecek
Savrulup gidecek rüzgârlarda canýný acýtsa da
Sürgün müydü bu hayat bana
Boþuna! Ah edip çýrpýnma deli gönül
Kimler geldi kimler geçti hayatýndan
Hiç kimse yer etmedi onun kadar
Çýkmazlarda yüreðim
Senden sonra iþte ardýmda kalanlar…
Mustafa KARAAHMETOÐLU
19.05.2016