Karanlýklardan geçmiþ, bir sonlu durak. Ne mümkün yetiþmek hýzýna, ne mümkün peþinden koþmak? Ardýna takýlanlar, kendini yok etmeye yol alan, bir yarýþýn içinde. Gidiyorlar gafilce, geleceklerinden habersizce, umutlar cenderede.! Bütün insanlarýn acýlarýný topluyorum sanki, gözyaþlarýmla. Hepsine yanmaktan, düþünemez hale geldim. Bir sevdam vardý, þu koskoca alemde, üstelik yalanlar düzeninde, tek gerçeðim bildiðim. O da uymuþ zamana. Kahrettim.! Geldim bu an’a, aldana aldana. Þimdi o hülyalarýyla, canlarýyla. Ben, hep seninleyim yarab. Aklým erdi ereli, sýðýnaðým sen. Sabrým tek silâhým. Ne çýkar ki, yalan bir alemde, gülmesem? ... T.C.Nigâr Güler. 01.07.2916
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nigar Güler Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.