boþ ver sakladýklarýmýzý diyor sevgili artar bile elimizdekiler ikimize de yeter geçmiþin öðretisi demiþtin sevgisi olanýn dibinde sevdiklerinden sürgünler sürer öyle yazmýþtýn son mektubunda
güz günü hazan ve hüzün sarý açar sarý kokarlar güller yitmenin acýsý sarý yapraklarda sevgi sarmallamýþsa bedeni varsýn sararsýn diyorsun yapraklar bir daha bir daha açacaklar
yarýndan düne bakýnca anlýyor insan kaçýrdýðýný bu günü yürümek yavaþtan yol boyu sevgiyse manzaran sessiz ve vakur hýzlý geçiyor deðil mi zaman gerçek ne kör ne de saðýr yükü sevgiyse insanýn ilerlemek bu yolda temkinli ve aðýr aðýr
3 kasým 2007
Sosyal Medyada Paylaşın:
mehmet necip özmen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.