Güneþ her gün ayrý yerden batýyor
Döndükçe bu devran yatýp kalkýyor
Sonu gelmeyecek bu bekleyiþin
Gönül Dolunay’la yatýp kalkýyor
Gidince baðrýma taþ bastýðýmda
Her gece düþ Gül’üm baþ yas/týðýmda
Güneþ olup, Ay’a söz kestiðimde
Ay gelin oldu Gün yatýp kalkýyor
Kim kime tutulsa kapkara sevda
Gül baðrýnda bülbül hep yara sevda
Ay-Güneþ tutulur, bak yâre sevda
Güneþ karanlýkta yatýp kalkýyor
Ay’la Gün tutulur, yine kurtulur
Dolunay çýkýnca bir de kurt ulur
Aþka susa/yan aç ulur mu ulur
Kurt, kuþ, böcek ay’la yatýp kalkýyor
Her zor iþin elbet var bir kolayý
Bir yýl On iki ay, her ay balayý
Gökte düðün dernek gelin alayý
Ay’la Gün sarmaþýk yatýp kalkýyor
Var mý bundan daha güzel büyük aþk
Samanyolu yatak yorgan yüklük aþk
Tam gönlüme seyran bir büyülü köþk
Ay güzelim düþte yatýp kalkýyor
Ay döner, gün döner, yürek döner mi
Ýçimde yaktýðýn ateþ söner mi
Ay güzel yüzünde güneþ fener mi
Yürek sana dönüp y/atýp kalkýyor
Aktaþ aþkýna ay ýþýðý kattý
Aþký dolandýrdý, güneþe yattý
Güneþi gönlüyle bir ay’ar yaptý
Ay’la gün sularda yatýp kalkýyor
Ay/r/ýlýk sularda yatýp kalkýyor...
Þaban AKTAÞ
30.06.2016