GELDİM BEYAZ KEFENLE

GELDÝM BEYAZ KEFENLE

Ali’m! Geldim iþte, beyaz kefenle,
Diyeceðim çoktur, þu dilim dönmez.
Hep de gönlümdeydin, unuttum sanma!
Ne hasretlik çektim, dil ilen denmez.

Bak þu gözlerime! Hemen anlarsýn,
Ne kadar özledim, onlar söylesin.
Dünyanýn derdinden býkýp usandým,
Nefsim saray görse, sensiz neylesin!

Bir an hasretinden, tenim titredi,
Seni düþünmekten kalbim tekledi.
Oralý olmadým; telaþlanmadým,
Gönlüm çok zaman, bu aný bekledi.

Aç koynunu Ali’m, artýk ben geldim!
Tut beni, býrakma! Tenin serinmiþ.
Sol yanýný hâlâ, kanýyor gördüm,
Kalbindeki yaran ne de derinmiþ.

Neden asarsýn ki, yüzünü Ali’m?
Düþün...beþ veletle, ne idi hâlim?
Ben istemez miydim, erken gelmeyi!
Býrakmadý felek, boþ deðildim ki.

Bilirim...bu nazýn, beni sevmenden,
Rarat mýydým sanki, yapa yanlýzken.
Çok da özlemiþim, toprak kokunu,
Ne olur sar beni, ince belimden!


01.07.2016

MCÝO
Sosyal Medyada Paylaşın: