AĞLADIN EY İSTANBUL
Ben nasýl dayanýrým böyle hüzünlü durma,
Caný cana baðladýn, baðladýn ey ÝSTANBUL!
Sen böyle aðlar iken benim halimi sorma,
Bu gün yine aðladýn, aðladýn ey ÝSTANBUL!
Kýrýlsada hayâlin umut kesme yarýndan,
Akþemseddin konaðý evliya diyarýndan,
Sana þöyle bir baktým Rumeli Hisârýndan,
Bu gün yine aðladýn, aðladýn ey ÝSTANBUL!
Þehla gözlerin nasýl süzülecek kim bilir,
Belki aþikâr düzen bozulacak kim bilir,
Sana nice aðýtlar yazýlacak kim bilir,
Bu gün yine aðladýn, aðladýn ey ÝSTANBUL!
Sultan Ahmet,Topkapý kanatlanan bir kuþtu,
Sokaklarýna düþen yaðmur deðil ki yaþtý,
Topraðýna günahsýz otuzaltý can düþtü,
Bu gün yine aðladýn, aðladýn ey ÝSTANBUL!
Tarihin dili yetmez bu kimin takiyesi,
Ayasofya yazýlý Fatih’in vakiyesi,
Sana kýyýlýrmý, ey Dünya’nýn abidesi,
Bu gün yine aðladýn,aðladýn ey ÝSTANBUL!
HARUN YILDIRIM
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.