Aklýmdan çýkmayanlar var hala...
Mesela...
Telefonun baþýnda uyuya kalýþlarýn.
Burun buruna
Çocukça ve masumca
sýmsýký sarýlýþlarýn...
Mesela gidiþin!
Gidiþin ayrý bir olaydý zaten.
Tutamadýðýn
Uçup giden sözlerinle birlikte gözlerden uzak oluþun,
sanma ki yetti kalbimden kopartmaya seni.
Gitmek demiþken...
Bazen bencil olmayý bir kenara býrakýp,
Senin dünyandan bakmayý deniyorum, bu illegal aþkýna...
Biliyor musun, bazen hak da veriyorum sana...
Yani...
Belki ben
sen olsaydým o gün;
Ben de bakamazdým ardýma...
Bilirsin iþte
dayanamam ben...
Yol ortasýnda karþýdan karþýya geçerken ezilmiþ bir kedinin,
yerde can çekiþmesinden ne farký vardý býraktýðýn halimin...
Dayanamazdým bende.
Ýçten içe sýzlayan kemiklerini hissederdim yerde yatanýn...
Onu o halde býrakýp gidemezdim.
Yada
Belki de
Hiç dönmezdim ardýma...
Duymazdým
Týkardým kulaklarlýmý belki...
Belki ayaklarým gitmekte ýsrar ederdi ama, yaþanan bu dramý atamazdým üzerimden.
Gözlerim,kuru kalmazdý ve nötr duygular býrakamazdým ayak izlerimde...
Borcum kalýrdý sana, bilirdim.
Eðer ben, sen olsaydým o gün...
Adam gibi giderdim.
Ama Sen
gidemedin!
Remzi Kurnaz