Soðuk bir kentin en ücra köþesinden duyulur Yalnýzlýðýmýn ayak sesleri Doðmayan gün ýþýðýndan yoksun yine gözlerim Bir kara bulut dolaþýr üzerimde Mecalsiz uyanýþlarým devrilir üzerime de Ben yine yaðmur sonrasý dilenirim seni
Kaldýrmadan baþýmý yine uzun yol þiirleri yazarým sana Uðradýðým her þehir de aradýkça gözlerim seni Bir garip kimsesizlik dolar içime Yetim yüreðimin dili kesilir,solum da ince bir sýzý gezinir Kokun kalmýþ yaðmurdan avuç içlerime sinen Gönlümü sorsan dillenmez bir halde yine
Tesirsiz tümcelerim bir yaðmur altýnda ýslanýr þimdi Söylesene yâr? Kavlimizi hangi enkazdan kaldýracaklar Hangi (ah)lar umut olacak sana Bildiðin hangi gök gürültüsü temizleyecek içini þimdi Ya da hangi saðanak saracak yaramýzý
Dilimde üþüyen bir adýn kalmalý geriye Sevdan bir masal gibi okunmalý iþte Toprak gibi sen kokmalýsýn avuç içlerim de Bir de sen kalmalýsýn içimin en derin köþesinde de Bize ait ne varsa yaðmur yaðmalý üzerine Ve kirpiklerimize aþk dokunmalý yine Ben yine kapatýp gözlerimi içim sökülene dek aðlamalýyým sana
Azalan ömrüme hangi hazan deðse Yüreðim yine de sen dolar sevgili Yoksulluðum dilime aðýt olsa da,gönlüm varlýðýna ant içti bir kere Kimsesiz bir (aþk)bekçisiyim belki de Belki de hiç dön demeyeceðin bir sürgüne uðurladýn beni
Bil ki Unutmadým yüreðimin acýsýný Bil ki Sardýðýn kefeni çýkarmadým üzerimden daha Ve her zemheri vaktinde avuçlarýndan içtiðim Acým düþer de aklýma Ben yine sen dolarým tepeden týrnaða
Vakitsiz yaðsa da her yaðmur þimdi gönlüme Umutlarýmý ardýn sýra kurban verdim ömrüne Yüreðimde buzdan bir duvar var þimdi Ýçime açtýðýn yaralarým sarýlsa da kabuk tutmaz ki Söylesene yâr? Hangi yaðmur donmuþluðuma devadýr ki Ya/da Hangi sözün diriliþime þifadýr þimdi Oysa Sen yaðmurdun üzerime yaðan Bense saðanaktým sana aþk ile akan