Dön Dünya Dön

Yastýðýna baþýný koyup
Sevdiðini düþler ya insan
Ýþte o an arzularýn pimi çekilir
Günün geçimsizliði
Geçimin sýkýntýsý unutulur

Benliðin ona odaklanýr
Göðsünde bir yanardað harlanýr
Uykular uyanýk kalýr
Her þey sessizleþir çýt çýkmaz
Hayallerin, ay ýþýðý ile büyür

Gönüllü hücre evin
Iþýmasýný beklediðin
Hiçbir yere gidemediðin esir kampýndýr o
Kendiliðince bir dünya kurulur

Dünya ki
Acý yok, intizar yok
Korku yok…

Hasret
Hüzün
Uðruna ömrünü verdiðinden
Sana kalan en keskin beladýr onsuzluk

Aldýðýn her nefeste
Özlediðinin eli yüzü gözleri
Her bir yeri
Bir demet lale oluverir

Sevgiliye ram olacak
Sözler geçer kalbinin süzgecinden

Düþlerini ne yöne sürsen
Senden önce gider de
Senden çýkýp gitmez

Sorarsýn sorgularsýn
Yýlmadan usanmadan
Her gece onu istemeye gidersin
Gidersin de
Hücrelerine onu
Gözlerine yaþadýklarýný
Film þeridi çabukluðuyla anlatýrsýn

Anýlarýn yatak olur
Umutlarýn yorgan
Çekersin üzerine

Döküldüklerini toplamaya çalýþsan da nafiledir
Duygularýna hayallerini yedirir
Yalnýzlýðýna hatýralarý giydirirsin

Kendine beðendiremediðin geceler
Kolaylaþtýrýr düþünmeni
Bu aþkýn divanesi yalnýz ben miyim dersin

Daha sevdiðine dokunamadan
Sevgiliyi büyültüp
Sevilmeyi beceremeyen
Çok seven adam
Hak etmiyorsun böyle yaþamayý
Yum artýk gözlerini
Býrak dünyayý
Sevmeyi bilmeyenlere dönsün…Bilal KARAMAN

Sosyal Medyada Paylaşın: