VEDA

Perdemin kýyýsýndan göz kýrpan, güneþin ilk soluklarýnda
Sona ulaþýr gün, daha ilk adýmlarýnda
Ve bir vedanýn soluðu deðer penceremin camýna
Ardýnda uluyan bir rüzgar, sessiz çýðlýkla
Adýný sayýklatýr bana, veda veda

Sen ki, vardýn, zamanlarý mechul olan
Bir varmýþ bir yokmuþ masallarýndaki
Evvel zamanlarýnda yitip gitmiþsin
Benki,
Soluk benizli, unutulmuþ bir takvim yapraðý
Köþesinde darmadaðýn bir duvarýn
Beklerim kurtulmak adýna, tüm dünya zamanlarýnda
. . .
Biriken geçmiþim, sayfa sayfa,
soyutlanamaz yaþamdan
Her satýrýnda bir izi, çýkar gün yüzüne zaman zaman
Vakitler ki düþer bir bir, hasret mahlasýyla günün akþamýnda
Gökyüzü boyanýr, nihayetsiz bir son ile
Yapraklar ki intihar eder dallarýndan rüzgara kapýlýp
Tüm acýlar sýrlanýr, geçmiþin geçmiþliðinde
…
Biraz yorgunum, kim bilir?
Kaç duygu birikti dudaklarýmýn arasýnda
Söylenesi geldiði vakitlere, sessizlik çöktü
Kelimeler, kelimeler anlamlarýndan ürktü
Ki cümleler, lal gibi sessizleþti yokluðunla
Ben, sessizliðinde sensizleþtim.

27.06.2016 Murat DOÐAN
Sosyal Medyada Paylaşın: