Kendini Bulmak

Susarak anlattým derdimi.
Gözlerimden akan hüzünle,
Dudaðýmdan dökülemeyen cümlelerle.
Uzun uzun, dolu dolu anlattým.
Bakýþlarýmdan anlayanaydý isyanlarým,
Hiç mi biriniz anlayamýyordunuz?
Bakýþlarýmdaki çaresizliði,
Hiç mi biriniz göremiyordunuz?
Uzunca süre bekledim ben,
Ve baktým herkesin gözünün içine
Sessizce haykýrarak.
Kimseler duymadý sessiz haykýrýþýmý,
Kimseler görmedi gözlerimin içine akan göz yaþlarýmý.
Ve sonra...
Sonra buldum birini,
Derdimden anlayan, hissettiklerimi hisseden.
Hep bir baþkasý arayýþýndayken ben,
Kendimi buldum.
En derinlerimden buldum kendimi,
Sevdiðim þarkýnýn nakaratýndan,
Sevdiðim elbisenin renginden,
En tozlanmýþ rafýn en tozlu kitabýndan,
En sevdiðim þiirin en güzel dizesinden,
Uykumun en güzel yerinden,
Gündüzümden gecemden buldum.
Ne kadar geç de olsa,
Ben kendimi en güzel yerimden buldum...


Sosyal Medyada Paylaşın: