þimdi… hüzünler çürüyor gecenin esmer teninde kuþlarýn bile konmaya korktuðu sürgün Kentlerde geçilmez sýnýrlar, aþýlmaz duvarlar öyle geçit vermez haritasý kayýp buluþmalara...
dað gibi, taþ gibi duydum suyun aðýdýný, taþýn iniltisini gece ay çýkarken sessiz gökyüzü kim paylaþacak hüzün dumanlarýný gökyüzünde yere düþüyor inleyerek yoksunluk havasý ölsem bu yüzden ne gam bütün zemherileri içime hapsettim.
Yorgun kör yokuþlar, çýplak ayak izleri ayýn þavký munzur a vurumuþ Vakitsiz bütün vedalar Gökte yýldýz yok bu gece suskun bir karanlýk Artýk Yetmez nefesim son bir veda ya..
gel gör ki; daðlý bulutlar asi yaðmurlar yaðdý üstüme inanmak belki zor þimdi, patikalarýnda küskün çiçekler büyütüp þimdi ayrý düþtüðüm tüm yangýnlarýn öyküsünü bir kývýlcýmla tutuþturup, bütün izlerini uçuruma düþmüþ bir çýðlýða teslim ettim...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ali Alkış Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.