epeyli bi zamandýr avcý; epeyli bi zamandýr avcý; eli boþ döner olmuþ binbir umutla çýkdýðý avdan çoluk-çocu(ðu)n nafakasýný barýda, saþmaya döktüðüne piþman av yarenliði edilirken, utanýr olmuþ artýk ne av’lý hülya kurabiliyormuþ ne de eller gibi palavra atýp tutabiliyormuþ herkesin gýçýynan güleceðini zannediyomuþ
“-Hallirbem gene bi ðün Kocadaða ava ðeder dolma çifteyi omzuna asýp, iki gözün ikisine de sýký basýp.. ne daðlar aþar ne goyaklar deper ne bir tavþan izine rastlar ne bir keklik sesine havsizden bi çilkeklik sürüsü gakýnca barabar ne zaman besmele çekecek nerde “göz, gez, arpacýk” de(ye)cek, seninki horuzu galdýrýp, dipçiði omzuna dayamadan tetiði asýlýp ardý ardýna keklik sürüsünü darar
içinden kendi kendine “-hinci þeytanýn bacaðýný gýrdýk” dermiþ “kaþ zamandýr avým dutulduydu hemi de kimlere avsýnnatdýysam, anam kaþ tefa genþ gýz donundan geçirtdim ne gadar okutduysam da bi þiy vuramayodum” palaskadan iki çilkeklik salladýrayýn höyle” emme gene de netçe mafiþ bi türlü av avlayamayodum
bi elinde çifte yüzünü dönmüþ gövyüzüne “-hey gök dinine yandýmýn, biçcik bari yere düþse nolurdu dönmüþ yüzünkuyu köye aþþa gelip-gelikene ana! bi baksaykýna iki davþan oynaþýp duru..
bunun farkýnda bile deðillerimiþ emme gene de atmýþ bu kendini sipere tüfe yüzüne almýþ, menzilde, unutdu mu davþannar kendi dertlerindelerimiþ kendini tekral pusuya atmýþ bi yandan da davþannarý kaybetmeyen diye yatdýðý yerden týðlarýmýþ ..
bakmýþ davþanlara -o deðilden - hâlâ oynaþýp-galgýþýp duruyollar bunu ýrgaladýklarý bile yok davþanýn birini gözüne kesdirmiþ, tam tüfe(ði) tetiðine basacak aklýna ðelmiþ “-len þinci ben vursam bunnarýn birini vururun heþ deðil biri gaçarsa ötekini, belki de ikisini de vurun en eyisimi ben dolma çiftenin iki gözünü de doldurayýn demiþ gözleri davþannarda elleri gargýda barýt, paçavra, saþma gýynaþmadan ses etmeden usul yollu depmiþ iki gözünü de doldurmuþ yattýðý yerden
davþannara yaklaþabildiði gadar yaklaþmýþ sürünelek Hallirbem bakmýþ davþanlar hâlâ oynaþýp, tünlüþüp durular pusuya yattýðý yerden niþan almýþ birine, usulcukdan horuzu galdýrmýþ tetiðe dokanmasýynan birlikte
ne olduðunu anlayamamýþ kendine geldiðinde; yüzü gözü kançanaðý, avurdu avcýnda haralda .mýna godumun döyüsünün biri oradan bi kayrak daþ vurdu suratýma” deye etrafýna bakýnmýþ bi yandan da çevresiynen yüzünü sarmalamýþ
bi baksayký çiftenin dipçiði gýrýlmýþ sað namlýsý patlamýþ burkulmuþ, daðýlmýþ “ülen desene” demiþ kendi kendine “biz çiftenin bi gözünü iki kere doldurduk, verilmiþ sadakamýz varýmýþ valla tüfek palamparça, namlý yýrtýldýðýna ðöre bizim surat valla darmada(ða)n olurdu ya Rabbim þükür emrine”
“-bu iþin ne kitapta, ne sünnet de yeri yok” demiþ oynaþýp duran hayvana ataþ ettiðinden piþman çilkeklik sürüsüne tüfek sýktýðýna bin piþman asýl da asýl “besmele çekmediðine” tövbe istiðfar etmiþ
“vurmaya galktýðým mahlukatýn da yavrýlarý ayilesi, anasý-bobasý vardýr” deyelekden kendi aylesi gelmiþ aklýna “-Allah çoluk-çocuðuma nasip etmesin” avý derde derman uçu filen vurma(ya)can deye yemin-billah etmiþ
accýk aþþa enmiþ.. nakýsýna olcak ya iki garaðöz keklik yayýlýp duruymuþ “Cenab Allah beni sýnayo” demiþ içinden “-töbe estaðfirillah töbe” deyelek görmezden gelmeð isdemiþ emme, yan gözü de tüfeen sol namlýsýna getmiþ keklikler hâlâ oynaþýp duruyollarýmýþ Hallirbeme adýrdýklarý yok gaþla göz arasýnda barýdý saþmayý depmiþ
“-nasolsa yeminimi duyan bile olmadý avdan vazgeçermiyin len” deye .mýna gorun tüfeenin bobamdan mý galdý bi ta(ha) alýrýn, hemide gavýr malý doðrulduvumuþ kekliklere güüüm, netçe deðiþmemiþ
yolda gelikene gonuþurumuþ hemi kendi kendine hemide gülerimiþ, hu ettiklerimi biri görse gonuþduklarýmý duysa diye
“-cýk! cýk! cýk” “-valla kendi anladývýdý bilmen yalan, bilmen essah bilisiniz avcý yarenniðinin yalaný bol avcý milleti bireþ bolatan olu(r)”
“-ýccýðý bile olsa doðrudur caným deðilise niye töbe istiðfar etsin” niye gezsin ömrünce yýrtýk suratýna(n) baþka bi nedeni yoðusa