KALEMİM YANIMDA

Bekliyorum öylece,
Sýmsýký sarýlacaðým günü.

Özledim seni,
Ama yine göstermedin kendini.
Eskiden olsa tebessümün yeterdi.
Lakin þimdi olmussun baþkasýnýn prensesi.

Uyuduðum zaman rüyalarýmdasýn bazen,
Ýstemsizce kalkýyorum hemen.
Rüyalarýmda da özletiyorsun yani kendini.
Ýnanýrmýsýn hemen uyumaya çalýsýyorum.
Ama uykumda da terkettin beni.

Ne zaman aklýma gelse yüzün
Ellerimle yüzüne dokunmak isterim,
Uzaktada olsan yüzüne dokunabilecek hayallerim var benim.
Lakin hepsi hayallerden ibaret.
Ne ellerine dokunabilecek yüzün
Ne de alnýný opecek kendin burdasýn.

Neyse ki kalemim yanýmda.
Adým gibi biliyorum ki tek sahip çýkan o bana.

Merak ediyorlar bazen,
Rüzgarlar, yaðmurlar, cicekler mi yazdýrýyor sana bunca sözü.
Periþan halde sanýyorlar bazen de beni.
Ne yapsýnlar onlar da haklýlar...
Ellerini ben gibi tutmadýlar.
Rüzgarýn seni getireceðine inanýrken onlar rüzgarýmla oynadýlar.

MUHAMMET ÖNDER
Sosyal Medyada Paylaşın: