"Gök soyundu mevsimlerden deniz oldu" Metin Kemal Kahraman.
/ Bana ellerini gönder
haziran dediðin üþütmezdi
titreyerek uyanýyorum sabahlara /
Biliyorum
Omuzlarýna bir þehir boyu yük yaþamak
Say ki ben
Bozkýrým
Sür doru taylarýný dört bir nala...
Gül üþüyüþünden kentler kuruluyor
tenimin gün görmemiþliðine
küsme
küsüpte
külden dilden ve yaradan çýðlýk bakireleri doðurma
Göðün altýnda milyonlarca hüzün var zaten
çýðlýðý çýðlýkla yarýþtýrma
Þimdi kapý açýlýr ve gidilir
bize
gidilecek yerler bulmalý
insanlýðýn el atmadýðý daha...
Aðzýmda sýralý günah aðzýn
dilimin dönmediði kelimeler bunlar
Ben utanýrým öpmeye avuçlarýný
nazar deðer diye...
Çürük diþlerimi aðzýmda unuttum diye kýzma
Diþçi korkusu deðil bu unutkanlýk
Biliyorsun
Çürük yüreði göðsünde unutan unutana
Çocukken
aðrýyan
Süt diþlerimi
dökene deðin çenemi yumruklamam gerek
diye düþünürdüm
Ýnsan gibi dayak bile yiyemiyorsun artýk
Taþlý sopalý linç bunlar hep
Külfetli þey el kadar yürekte bir çift göz saklamak
sakýnmak ve düþlemek
Üstelik herkesin yüreði kendine
Mecnun Leylasýz aþkýn kapýsýnda ayak izi bile deðil
bunda bir sýr yok
Ah kadýn
Leyla Mecnunsuz
Biraz dayak yer dört beþ çocuk doðurup
mutsuz ve kumalý ölür giderdi
Bunda da bir sýr yok
Sýr
Leyli Mecnuna mecbur
Mecnunu
diyar diyar Leylaya divane kýlanda...
Þimdi kapý açýlýr ve gidilir
Öyledir bazen yâre gitmeyen her yol sýrat hükmünde
Yumru olur kalýr öylece kuru ekmek gibi boðazýnda
söz ve güz
Ýsrafilin Sûru üflemeyi beklediði gibi
mahþerimizi bekliyoruz hepimiz
ölü ve mutlu deðildir kimse
canlý ve mutsuzlar kadar ölü deðildir kimse...
Þimdi kapý açýlýr ve gidilir
nasýl gidildiðinde deðildir belki sýr
kime gidildiðini düþünüpte uyanmalý bazen...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.