Bazen insan tutunacak dal arar bulamaz. Öyle bir andýr ki o; Kendini kapkara bir boþlukta hissedersin, Devamlý düþmektesindir, Etrafýnda tutacaðýn hiç bir þey yoktur, düþersin. Dua edersin; “Allah’ým çakýlsam yere de bitse bu iþkence..” Sonunda ölümde olsa…
Ýþte o aradýðýn bir dosttur aslýnda, Seni o boþluktan tutup çýkaracak bir el, Bir dost eli, sýmsýcak… Sýký sýký sarýlýrsýn o ele, hiç býrakmamacasýna
Sosyal Medyada Paylaşın:
nagerize Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.