Beni kandýrdýn! Sen beni kandýrdýn… Neden?.. Neden?.. Bu kadar mý deðersizmiþim! Bu kadar mý boþmuþum? Ben sana inandým, Seni sevdim, Uðruna her þeyimi verdim; Kalbimi, Hayatýmý… Benim senden baþka kimsem yoktu ki, Bunu biliyordun, Hem de çok iyi biliyordun… Bak, yine kaybettim, Yine hiçbir þeyim kalmadý, Yine her þeyi kaybettim… Hiç kimse beni kalbinde tutamýyor, Öylesine sýradanmýþým ki, Sen bile bana yalan söyledin, Sen bile beni anlayamadýn… Ben þimdi ne yapayým, Ne söyleyeyim, Sana da kýyamam, Hiç kýyamam… Ama beni sen de üzmüþsen, Çekeceðim kendimi her þeyden; Senden, Hayallerimden, Aldýðým nefesimden… Kendi içime kapanacaðým, Köþe diplerinde ömrümü tüketeceðim, Yaþlandýðýmda bile hâlâ aðlýyor olacaðým, Ellerim titreyecek, Dudaklarým hiç konuþmayacak… Çok acý çekeceðim, Hem de çok… Ama yine de seni asla özlemeyeceðim…
04.10.2005/SARAY-Saat:22.33-B.BÝRÝCÝK
Sosyal Medyada Paylaşın:
Bülent Biricik (BBiricik) Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.