PLATONİK

Acýmasýz bir hüzün
Kanatýr zalimce kalbimi
Bir acý çöreklenir ta derinlerde
Terk edip gitmez bir türlü beni


Yaþamanýn büyüsü dolaþýrken
Ruhumun ücra köþelerinde
Sevilmeye sevdalanmýþým çaresiz
Uzak hayaller kurup kaybolmuþum


Sevilmeden sevmek bir ateþ sinede
En güzel duygular kaybolup gidince
Ah desem de kimseler duymaz sesimi
Bir kalbin meftunuyum açýlmaz asla kapýsý
Sosyal Medyada Paylaşın: