"Sýr" gibi sevdim ben "O"nu. Sevdasý, verimli topraða düþen tohum gibi yeþerdi aþkýmla içimde. Yeþermek için bende muhtaçken bir yudum sevgisine, "O" beni mahrum kýldý; bir dil/dar ifþa’sýna, bir kaþýk sevda aþýna. Þimdi sen "Gurur" diye, aþka zulüm edersin ya, etme ! Aç gönül gözünü de bir bak ! Yersiz bir gurur/un ve ilgisizliginin zehirli yemenisini baðlamýþsýn aþk sarhoþu baþýna; bilmezmisin ki, haince vuracak vuracak seni pusuda bekliyor "piþmanlýk" , etme ! Sel olup akacak gözünden gönlünden, acý, nadim gözyaþlarýn. O billur gözyaþlarýn ki benim kum saatimin taneleridir; boþaltýyorsun birer birer azalan naçar ömrümden......, etme !
21:06:2016.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ahmet Karbeş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.