ÇOCUKLUĞUMU ARIYORUM

Çocukluðumu arýyorum
Ömrümün huzur bahçelerinde
Yani arka sokaklarýnda gençliðimin
Hýçkýra hýçkýra aðlýyorum
daracýk caddelerinde dolaþýrken bu izbe kentin
küllenen her deste ahýmý serpiyorum her yana
Kimsesizliðime býrakýyorum yarýnýmý
Anýlarým yýllara emanet
Kimine dargýn,
kimine ölürcesine baðlý çocuk yüreðim
Þimþekler çakarken yorganin altýna sakladýðým
baþým geliyor gözlerimin önüne,
Çamurlara bulanmýþ elim yüzüm dönerdim eve
Kimse görmesin diye gizlice açardým kapýlarý
Kapýlarýn arkasýnda hep masumdum kendimce
Sadece uçup giden çocukluðumu arýyorum yýllar sonra
Taþlý topraklý yollarda büyütmek istiyorum her bir düþü hiç bir þeyi ayýrt etmeden , alay etmeden
Gözlerimin içindeki çocuk ruhu arýyorum
Annem el uzatýr belki diye umudum
Þimdi hepsi geride kalmýþ
Kendi içimde bir ürkek ifade o msumluðum
Adým adým deil koþarak eve girmeyi anýmsýyorum
Anne diye zýplayarak sevinmeyi,
Heyecan içinde okula gitmeyi,
Arkadaþlarýmla sýnýfta yaramazlýk yapmayi
meðerse ne çok sevmiþim ben
Ben çocukluðumun güzelliðini eli yüzü kan ter içinde
Gitti gidecek demeden yaþamayý özlemekteyim anladým ki
Þairin yazdýðý iki mýsrada anlattýðý
Karmakarýþýk olayý kolayca çözmeyi
derinine inmeden, çocukça çözümler bulabilmeyi
Velhasýl çocukmuþum gibi yaþayabilmeyi özlüyorum.
Nur Damar
16/6/2016. 18:25
Sosyal Medyada Paylaşın: