ellerimi tutsan diyorum çok þey mi yani bir gece bir ýþýk yaksan özledim artýk karanlýklara uyanmasam
gecenin en siyahýndan süzüp býraktýðýn bu sensizlik yakýn olan mesafeler ve bir papatyanýn yapraðýnda ayrýlýk sonra sonrasý hep yalnýzlýk
veremediðim karanfillerin kokusunu çek ciðerlerine derin bir huzur al ve ardýndan sevdaný giydir üzerime ýlýk bir tebessüm essin dudaklarýndan bu ecele neden uzun uzun ayrýlalým vuslattan
gidiþlerin kalsýn aklýmda hayatýma keskin bir kýrmýzý çizgi çeken vedalarýn ve ellerim topraðýnda sýcaklýðý bulan tutmadýðýn ellerim
ýhlamur aðacým misketlerim uçurtmam çok þey mi yani ölmeseydi içimde ki çocuk senin ardýndan
þimdi mühürlenmiþ dudaklara kaldý zaman avaz avaz sessizlik sadece adýný haykýran kurumuþ yeþillerim avuçlarým inmez semadan korkmuyorum korkmuyor gözlerim ürkek deðil karanlýða bakýþlarým ve artýk çok þey benim için senin ardýndan bir sevgili içine sýðdýrmak istercesine bana sarýlan
Sosyal Medyada Paylaşın:
samim eliot Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.