þu yanýndan geçtiðin evi alev duman çarpýþýp sývasý dökülüyor olmalý sisli duvarlarýn çok kayýp
ruh canýn yaþamýna aç cesedin sarhoþ ölümüne sözünün iskelet boþluðunda kumdan kuleler þerefeye unutulmuþ titreyen ýþýða bak belki seni daha göremem gölge sesim kayboluyor
adý aþk dedin aradým onu ayaklarýný satan gülümsemeli gözler günahlarýný tabutuna yüklüyordu selasýz haberin ey rüzgar dedin dedin ey salýncak kurulamayan bulutlu servi su dedim avuçlarým aldýðýnca dalgalanan siyah saçýný dedim mavi yelken dudaklarýný onu dedim iþte siyah rujlu týrnaklarýn sökemediði sancýlý tutku
güneþ görmeyen yanýmdan peþimden gelen düþperest inancýn seslisi bu gece belki karanlýk ýþýklarýn meydanýna sýrtý onca adým defnedecekler onu ýþýldayan kentin gri garlarý kutsal metin göðsümden gidenlere küfretme
0002
Sosyal Medyada Paylaşın:
patagon Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.