Kırgın
Ne zaman bir duman gibi vursan baþýma,
uzatýr dudaðýma koyardýn ellerini...
Oysa seninle baþlamak isterdim her yeni güne
Ýstedim ki yanýmda olmadan gelmesin uyku vakti
Aylardýr bu lanet þiirin içinde kývranýyorum
bilmem bu kaçýncý kaðýdý parça parça ediþim
Bu kaçýncý duvarlara yumruk atýþým
umut umut diye kendimi kandýrýyorum
kýrgýn bir hikayemidir aramýzdaki bu suskunluk
her gece bir karanlýk doldurup gözlerime
zamaný tarýfsiz bir acýya kuruyor kader sanki
derin bir kuyunun aðýzýndayýz
tutsaðýz yollarýn gelmeyen yolcusu gibi
kuru bir selamýn bile vefasýný unuttuk
yerlrde sürünen bir sonbahar yapraðýndayýz
ekmeðin suyun tadý bile ayný deðil
Nasýlsa unnuttun yüzümü gülüþümü bilirim
duruldu göðsündeki deniz
sustu o deli yaðmur
Her þey imkansýz bir hayal gibi kalacak
Ýþte o zaman bu þehir bu sevda bu isyan yalan
Herþey bittiði yerden baþlayacak
bu yokluk bu yoksunluk yoksulluk nereye kadar
özlemse özlem yeminse yemin
dinle yüreðimi de bak
sesin saðýr teninde sönmüþ o yangýn
buz gibi yine soðuk ellerin
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.